"Omdat een kat zelfstandig naar buiten mag van de baas en een hond niet, is een hond een huisdier en een kat niet. Bovendien schijten katten je tuin maar vol en dus moet er belasting komen op katten, net als met honden."

Lastig. Ik las een discussie op een forum over honden- en kattenpoep in iemands tuin. Ze vroeg om oplossingen, tegen de hopen poep in haar tuin en er ontstond een vette discussie. Een discussie tussen hondenbezitters, katteneigenaren en mensen die een gruwelijke hekel hebben aan honden of katten, of dieren in het algemeen.

Ik heb de discussie gevolgd en ben het eens met de stelling dat het niet eerlijk is dat mensen met een hond, belasting betalen en mensen met een kat niet. Maar een kat kan op de bak en niet alle katten zijn buitenkatten. Alle honden poepen buiten, maar veel mensen ruimen dit ook netjes op met een zakje. Hoe controleer je of mensen een kat hebben die naar buiten mag? Hebben mensen met een binnenkat dan maar pech? Gewoon belasting heffen?

Eerlijkheid gebiedt me te zeggen van wel. Want al zijn er binnenkatten en buitenkatten, het afval van een kattenbak is ook afval. En de mensen die tijdens het uitlaten van hun hond, netjes de poep weghalen met een zakje, zouden van mij ook geen belasting hoeven te betalen.

Mijn conclusie is eigenlijk dat ik de belasting op honden en katten sowieso niet nodig vind. Al sinds de Middeleeuwen wordt hondenbelasting geheven. Het werd ingevoerd om de overlast van honden en de verspreiding van hondsdolheid tegen te gaan. Totaal achterhaald dus. En tegenwoordig vinden veel mensen het maar normaal dat er hondenbelasting bestaat, vanwege de hondenpoep op straat. Toch is het in veel gemeenten, verplicht om de poep direct op te ruimen en om iets bij je te hebben om dit mee te doen. bijvoorbeeld een schepje en een zakje.

Het probleem is, volgens mij, dat gemeenten zelf mogen bepalen of het verplicht is. Zodra het landelijk een wet wordt dat de belasting vervalt en men verplicht wordt om het zooi weer op te ruimen, dan is volgens mij iedereen blij.





En voor kattenpoep in de tuin heb ik ook genoeg tips. Katten houden niet van planten die een citroengeur hebben. Die kun je in de tuin zetten. Of je legt citroenschillen neer.
Of je zet wat stekelige planten tussen de planten in je perkjes. Houden ze ook niet van.

Ook kun je juist een hoekje gebruiken om planten neer te zetten die katten juist wel heel fijn vinden, zoals kattengras en wild kattenkruid. Dan hou je ze een beetje op één plek.

Verder schijnen mottenballen en koffiedik te helpen. Daar hebben katten ook een hekel aan.

Ik heb die tips ooit aan mijn buurman gegeven. Die vond ook wel eens kattendrolletjes in zijn tuin. Hier lopen er 4 katten, waaronder die van mij. Wij hebben de mogelijkheid niet om de tuin af te schermen, dus ik heb heel veel opgezocht, omdat ik het wel vervelend vind voor de buren. Ik heb hem er niet meer over gehoord.

Mijn kat poept niet in andere tuinen, maar ik heb hem wel eens betrapt op plassen in de tuin van de buren. Gezellig tussen de planten. Toen hij me zag, schrok hij zich een ongeluk, want hij weet dat hij dat niet mag. Ik weet niet of mijn kat een uitzondering is, maar er valt hem opvallend veel aan te leren.

Drijfzand

Carrièremove. Mooi woord. En nodig. Momenteel ben ik al jaren werkzaam in een branche waar ik nooit bewust voor koos en ik voel weerstand. Heel veel weerstand. Weekenden werken, feestdagen werken, onregelmatigheid. Ik word er verdrietig van. Dit werk doe ik al jaren. Daar moet een eind aan komen.
Wat ik dan wel wil… Zo vaak over nagedacht. Ik zou freelance willen schrijven. Thuiswerken, lijkt me ideaal. En ik wil een webwinkel. Ik wil al mijn haakwerkjes, frutsels, schilderijen en andere creatieve uitspattingen verkopen. Jawel... Eigenlijk wil ik een echte winkel, van steen en met een rood puntdakje. En een luifel, want dat staat zo gezellig. Maar dan zit ik met de huur. En ik kan mijn freelance schrijven niet uitvoeren, want ik moet in de winkel staan.
Was het maar makkelijk. Vandaag besluiten dat het zo niet langer kan en morgen gewoon datgene doen waar ik zin in heb en waar ik mezelf in kwijt kan. Beter voor het hart, beter voor de bloeddruk. Niet zo goed voor de portemonnee. En laat dat nou best van belang zijn. Want wie betaalt de hypotheek, wanneer ik dat even niet kan ? Niemand. Dus blijf ik maar hangen in ontevredenheid en pure wanhoop. Ik vraag me af hoeveel mensen dit gevoel met mij delen. Ook vraag ik me af of er mensen zijn, die wel hebben gekozen voor iets anders en daar nu stukken gelukkiger door zijn. Hopelijk behoor ik ooit, tot die laatste groep. Kwestie van doen. Nu nog durven.