Drijfzand

Carrièremove. Mooi woord. En nodig. Momenteel ben ik al jaren werkzaam in een branche waar ik nooit bewust voor koos en ik voel weerstand. Heel veel weerstand. Weekenden werken, feestdagen werken, onregelmatigheid. Ik word er verdrietig van. Dit werk doe ik al jaren. Daar moet een eind aan komen.
Wat ik dan wel wil… Zo vaak over nagedacht. Ik zou freelance willen schrijven. Thuiswerken, lijkt me ideaal. En ik wil een webwinkel. Ik wil al mijn haakwerkjes, frutsels, schilderijen en andere creatieve uitspattingen verkopen. Jawel... Eigenlijk wil ik een echte winkel, van steen en met een rood puntdakje. En een luifel, want dat staat zo gezellig. Maar dan zit ik met de huur. En ik kan mijn freelance schrijven niet uitvoeren, want ik moet in de winkel staan.
Was het maar makkelijk. Vandaag besluiten dat het zo niet langer kan en morgen gewoon datgene doen waar ik zin in heb en waar ik mezelf in kwijt kan. Beter voor het hart, beter voor de bloeddruk. Niet zo goed voor de portemonnee. En laat dat nou best van belang zijn. Want wie betaalt de hypotheek, wanneer ik dat even niet kan ? Niemand. Dus blijf ik maar hangen in ontevredenheid en pure wanhoop. Ik vraag me af hoeveel mensen dit gevoel met mij delen. Ook vraag ik me af of er mensen zijn, die wel hebben gekozen voor iets anders en daar nu stukken gelukkiger door zijn. Hopelijk behoor ik ooit, tot die laatste groep. Kwestie van doen. Nu nog durven.