Wreck This Journal

Wreck This journal is eigenlijk een dagboek. Wreck This Journal zit vol opdrachten die je, in willekeurige volgorde mag uitvoeren. De bedoeling is dat je loslaat... Het hoeft niet mooi en het hoeft niet perfect. Je sloopt het boek namelijk.
Een aantal voorbeelden van de opdrachten die je tegen kunt komen zijn;




*Neem het boek mee onder de douche
*Zoek een hoog punt, laat het boek vallen
*Teken een onafgebroken lijn
*Vul deze pagina met cirkels
*Mors hier met koffie
*Laat verf druipen, sla het boek dicht en open het






Allemaal idiote opdrachten eigenlijk, maar je mag weer kleuren (buiten de lijntjes), plakken (maar de pagina's blijven aan elkaar, scheuren (maar de pagina is voorgoed verloren. Allemaal om de kunst van het loslaten onder de knie te krijgen, voor de lol of gewoon om de tijd een beetje te doden.




Ik ga er zo mee verder. Even de pagina meewassen, die daar voor bedoeld is, m'n broekzakpluisjes opplakken en witte dingen verzamelen op de pagina die daar voor bedoeld is.

Wat inspiratie voor hen die ook een WTJ gaan aanschaffen volgt hier;








En hier;

Tip

Eindelijk, na jaren, weet ik de titel van een film waar ik al lang naar op zoek ben!! Wat een feest. Dus ik zoek de titel op, blijkt de film niet leverbaar. Het gaat om Los amantes del Círculo Polar.

Wat doe ik in zo'n geval? Stevig balen. En de titel door de vertaler van Google heen gooien. Daar kwam lovers of the Arctic circle uit, En wat levert dat op? Een film die wel leverbaar blijkt. Olé!

De meeste filmpjes op het net zijn spoilers, dus ik heb een stukje van 1 minuut gepikt, met alleen muziek onder de beelden.



Wanneer je de kans hebt, raad ik aan om de film te bekijken. Ik vind hem prachtig.

Van trends word ik altijd een beetje recalcitrant. Of, nou ja.. een beetje? Een beetje boel. Wanneer bij heel Nederland, de kledingkast blauw kleurt, stap ik fijn over op geel. Maar het grote probleem is, dat vervolgens geel mode wordt. Kun je de donder op zeggen. Onbedoeld ben ik dan ineens "hip". Bah! Jaren geleden liep ik met een harembroek. Vond ik zelf heel leuk, mijn omgeving vond het vooral, "Ja... apart." Vond ik een kwestie van, missie geslaagd. Inmiddels loopt heel Nederland met een harembroek en ik word daar een beetje pissig van.

Op de middelbare school knipte ik gaten in de mouwen van truien. Daar pasten dan m'n duimen door. Vond mijn moeder "Zonde! Weet je wel wat dat kost?" Mijn klasgenoten vonden het typisch iets voor mij. Jaren later, laat iemand haar nieuwe trui aan me zien. "Met gaten voor de duimen, apart toch?" Sportschoenen onder een jurk of rok, vond ook iedereen stom. Sinds Lily Allen vind niemand het meer stom, nu vinden ze haar vernieuwend, stoer en gedurfd. Ik vind haar dubbel stom!

Mijn vriendin Mylou, droeg een cowboyhoed. Vond ze mooi. Ik ook. De rest van de wereld vond het gewaagd en een beetje maf. Tot Madonna met een cowboyhoed verscheen. Nu moest iedereen een cowboyhoed, leek het. Stoom uit de oren van Mylou . Met een kop thee, sigaretten en een boel vrije tijd, waagden we een poging om te analyseren hoe het toch komt dat trends bestaan. En waarom wij er zo'n jeuk van krijgen. We kwamen er niet uit.

Ik wil me zeker onderscheiden van de massa. Maar ik ben niet op zoek naar maffe mode. Ik kies vaak voor een andere combinatie dan anderen. Niet eens echt bewust. Maar waarom ik het niet kan uitstaan dat de mode me vaak weer inhaalt? Geen idee. Ik zou het als een compliment kunnen zien. In plaats daarvan blijf ik me ergeren. Is er een psycholoog in de zaal?

Opmerkelijk

Grootste ergernis? Ik heb een hekel aan afval op straat. Papiertjes, plastic, glas, maakt niet uit, het hoort er gewoon niet. Ook erger ik me aan kots, urine of poep, op straat. Maar in combinatie, kan het ineens onbedoeld hilarisch zijn. Of ben ik de enige die hier hard om kan lachen?

Paniek

Paniek op de Dam in Amsterdam tijdens de dodenherdenking. Mensen rennen en de koningin wordt weggeleid. Helaas leven we blijkbaar in een tijd waarin het moeilijk is om de rust te bewaren bij onverwachte dingen, bijvoorbeeld wanneer iemand onwel wordt. De officiële verklaring momenteel is namelijk dat dit de reden is van de ontstane commotie.
Man wordt onwel, er vallen hekken om en iedereen is in paniek.. Met Koninginnedag 2009 nog vers in het geheugen is het niet wonderlijk, maar ik word er zo verdrietig van.
Ook ik was in paniek. Ik zat voor de tv op Koninginnedag 2009, toen Karst Tates zijn auto in het monument De Naald reed. Ik voelde dezelfde verwarring en paniek tijdens de twee minuten stilte. Achteraf bleek het dus mee te vallen, maar het zet me wel aan het denken. Wat zouden de mensen tijdens de oorlog gevoeld hebben? Dagelijks leven in onzekerheid en in opperste staat van paraatheid. De bommen op Rotterdam. Wat ging er door mensen heen? De mensen op onderduikadressen, de mensen die zorgden voor onderduikadressen. Het verzet. Wat moeten die mensen gevoeld hebben? Onbedoeld zorgde dit stukje commotie op 4 mei 2010, voor een beter inlevingsvermogen over de situatie ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. En dat heeft diepe indruk op me gemaakt.

Simpel

Wanneer iets niet leuk is, is het stom. Wanneer iets niet stom is, is het leuk. Ik heb verkering en in sommige dingen heb ik zin en soms heb ik geen zin. Klinkt allemaal enorm kinderachtig en zo hoort dat! Onder ‘stom’ versta ik; onhandig, oncomfortabel, moeilijk, etc… En bij ‘leuk’ horen dan dus de fijne dingen in het leven.



Stom
- Natte sokken
- De deur niet uit willen, maar sigaretten zijn op
- Onverwacht moeten werken
- Scheur in boodschappentasje
- Mart Smeets en Nico Dijkshoorn
- Vooroordelen
- Passief agressief gedrag

Leuk
- Zon
- De geur van koffie
- Bandjes kijken
- Uitverkoop/aanbiedingen
- Vrienden
- Op een kleedje, bootjes kijken
- Glimlach ontvangen op straat

Natuurlijk heb ik nog veel meer voorbeelden. Ik hou ook erg van lente. Van fietsen door de natuur, wanneer het nog vroeg is en dus stil. Ik hou van lezen en van schilderen. Ik ben zelfs tot de conclusie gekomen dat mijn rijtje met leuke dingen, veel langer zou worden dan mijn lijstje met stomme dingen. En dat is dus leuk.