Paniek

Paniek op de Dam in Amsterdam tijdens de dodenherdenking. Mensen rennen en de koningin wordt weggeleid. Helaas leven we blijkbaar in een tijd waarin het moeilijk is om de rust te bewaren bij onverwachte dingen, bijvoorbeeld wanneer iemand onwel wordt. De officiële verklaring momenteel is namelijk dat dit de reden is van de ontstane commotie.
Man wordt onwel, er vallen hekken om en iedereen is in paniek.. Met Koninginnedag 2009 nog vers in het geheugen is het niet wonderlijk, maar ik word er zo verdrietig van.
Ook ik was in paniek. Ik zat voor de tv op Koninginnedag 2009, toen Karst Tates zijn auto in het monument De Naald reed. Ik voelde dezelfde verwarring en paniek tijdens de twee minuten stilte. Achteraf bleek het dus mee te vallen, maar het zet me wel aan het denken. Wat zouden de mensen tijdens de oorlog gevoeld hebben? Dagelijks leven in onzekerheid en in opperste staat van paraatheid. De bommen op Rotterdam. Wat ging er door mensen heen? De mensen op onderduikadressen, de mensen die zorgden voor onderduikadressen. Het verzet. Wat moeten die mensen gevoeld hebben? Onbedoeld zorgde dit stukje commotie op 4 mei 2010, voor een beter inlevingsvermogen over de situatie ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. En dat heeft diepe indruk op me gemaakt.