Tunnelvisie

De metro. Goed voor een flinke dosis irritatie, want er komen mensen. Ik probeer altijd zo min mogelijk aan te raken. Zo sta ik altijd achter iemand wanneer de deur geopend moet worden. Je hebt er namelijk van die bloedfanatiekelingen bij, die het nodig achten, om al op het knopje te drukken nog voor het station in zicht is. Alsof het dan sneller gaat. Neen!! Voordeel is wel dat ik het knopje niet hoef aan te raken.
Bellen in de metro, ik ga er niet eens over beginnen. Ook niet over de bagger die uit de speakertjes komt en nog ´muziek´genoemd wordt ook. Hoesten, staren, lachen en zelfs ademen. Doe maar niet, in mijn aanwezigheid.

Maar onlangs zat ik in de metro en heb ik me kostelijk vermaakt. Er stapten twee alcoholisten in. Vind ik al leuk, aangezien zij een irritatiebron zijn voor de mensen aan wie ik me erger. Zij worden gezien als raar, vies, vervelend, eng. Meer wordt er ook niet gezien, trouwens. "Hey, een mens!" No way. Tunnelvisie in de metro. En ze waren nogal luid. Dus ik kon het gesprek volgen. Het ging over voetbal.

"Ja, maar als je een goede voetballer bent, betekent dat niet dat je ook een goede trainer bent"

"Ja, maar kijk nou naar die de Boer"

"Wat is er met de Boer?"

"Nou waarom denk je dat ze allebei zo lullen. Die hebben een hersenbeschadiging"

"Allebei?"

"Ja, komt door die bal. Wat denk jij? Die komt hard aan. Die hebben te vaak een bal op hun muil gehad. Keer of 122"

"22? Ik ben in mijn leven wel 22 keer op m'n kop getrapt"

"Ja, maar dat is geen bal. En ik zei 122"

"Hahaha! 22"

"Nee, 122. Heb jij ook een hersenbeschadiging?"

Het stel lalt nog even door. Eén van de twee verliest een straaltje bier, uit zijn jaszak, waar hij een flesje heeft verstopt.

"Kijk je uit?"

"Kennen ze zien hoe lang m'n lul is"

De mensen waar ik me aan zat te ergeren, proberen ineens om helemaal niet op te vallen. Telefoontjes gaan op stil. Gesprekken werden onderbroken. Er werd uit het raam gestaard, om maar niet gezien te worden. Want stel dat de enge meneren je zien. Of misschien wel tegen je gaan praten! Brrr. Heerlijke metrorit!